Polizia gorria / polizia urdina

Hedabideetan egunero bonbardatzen gaituzte “Euskal Poliziaren” aurpegi atseginenarekin… herritarra animatuz martxan diren polizia plazatan izena ematera, polizia lanbide arrunta bailitzan eta eredua jatorra ta guaia.

Horretarako, iruditeria bihurritzen dute jaka gorrikoak eta urdinekoak bat eginik aurkeztuz, lehenek duten ospe sozial eskasa bigarrengoen hobearekin parekatzeko xede iruzurtiz. Aspaldiko urtetan dabiltza asmo berean.

Ez dut udaltzaingoak miresteko asmorik, baina hiriburuetan izan ezik hurbilekoagoa da, abegikorragoa eta, bereziki herri txikietan, su-armarik gabeko polizia bakarra. Jaka gorrikoekiko zer esan, polizia-tresna peto-petoa dela, “al uso”, herritar bakoitza etsaitzat duena, eta ez dela apurrik ere bereizten espainiar poliziarengandik.

Bada, berrarmatzea dela-eta Europako estatuen agenda politikoaren lehen lerrotik inoiz ez bezalako atrebentziarekin herritarroi iseka egiten diguten eta lelotzat hartzen gaituzten sasoi honetan, haize freskoa eta argi-izpi garbia iritsi zaigu Gasteiztik: Gasteiz Anitza.

Herritarren eskubideen urraketak larriagotzen eta ugaritzen ari direnean, segurtasun sakrosantuaren izenean arazoei polizia gero eta oldarkorragoarekin erantzuten dien eredua dugunean, eta jendartea gero eta indibidualistagoa denean, Gasteiztik dator ahots berri eta ozena: dioenez, Santiago Etorbideko kasua konponbidean jarri dute eta, beraz, herritarrek eta elkarteek komunitatean lan eginda, asko hitz eginez eta gehiago entzunez, gizarte anitzaren konplexutasunekin ere aurre egitea posible da, elkarbizitza posible da. Zabal dadila herriz herri. Zeharka eraginen du-eta, gainera, polizia eredu honen urritzea eta aldatzea. Izan ere, Noam Chomskyk zioen bezala: «Batzuetan polizia ez da konponbidea, arazoaren sintoma baizik».

Bejondeiela! •