2005eko abuztuaren 28an eta 29an bere historiako natur hondamendirik larriena jasan zuen AEBek. Hildako eta kalte ekonomiko handiak eragin zituen bertan, batez ere New Orleansen.

Atlantikoan sortutako seigarren urakan handiena izan zen Katrina 5. mailara iritsi zen Saffir-Simpson eskalan, eta eragin zuen haizea 280 kilometro orduko abiadura hartzera iritsi zen.

1.800 lagun baino gehiago hil ziren urakanaren ondorioz, edo beranduago izan ziren uholdeetan.

2005ko abuztuaren 29an urpean geratu zen New Orleanseko %80, fisikoki, sozialki eta ekonomikoki suntsituta. Antzeko egoera pairatu zuten Louisianako eta Mississippiko beste hiri batzuk.

New Orleansek saihestu egin zuen urakanarekin zuzenean topo egitea, 65 kilometrora jo zuen lurra, 240 kilometro orduko haizeekin. Lurra ukitzean, Katrinak indarra galdu zuen eta agintariek hirura murriztu zuten bere kategoria, eta gero bitara, urakanen indarra neurtzen duen eta bostera heltzen den eskala batean. Katrinaren iritsiera New Orleansera, milioi erdi pertsona bizi diren hirira (1,3 milioi metropoli-eremuan), ezustekoa izan zen, meteorologoek uste baitzuten aurreko denboraldian eta horren hasieran gertatutako bost urakanen norabidea izango zuela, Floridako kostaldera iritsiz.

Jasotako datuen arabera, abuztuaren 23an eratu zen Katrina urakana Bahametan. 1go mailako urakan bezala igaro zen Floridatik, Mexikon are indar gehiago hartu eta 5. mailako urakana eratzera heldu zen. Golkoko itsasertza suntsitu zuen.

Oso kritikatuak izan ziren AEBetako gobernuak honelako hondamendi bati erantzuteko erakutsitako arazoak. George W. Bush presidenteak Estatuak ez dituela «botata utziko» ziurtatu zien herritarrei, eta berreraikitzearekin zuen konpromisoa nabarmendu zuen.

Bi urte beranduago, New Orleanseko eskolen erdia baino ez zegoen irekita, garraio sistemak ukitua jarraitzen zuen eta ospitaleek ere ez zuten %100era funtzionatzen.